Kraj februara – vrijeme za novi post posvećen preporukama i najzanimljivijim stvarima do kojih sam došla ili kojih sam se sjetila ovog mjeseca. Slijede kratki osvrti na dva filma, jednu seriju, mogućnost učenja jezika i neke mnogo (ali zaista mnogo) lijepe razglednice.
This Is Us
Prva preporuka definitivno ide za seriju This Is Us. Nije ni čudo da je riječ o seriji kad u posljednje vrijeme svi gledamo neke serije, željno iščekujemo nove sezone, nove epizode ili početak nekih novih najavljenih ostvarenja. Šta je onda tako posebno u vezi s ovom serijom kad već postoji malo more prijedloga i ideja šta biste mogli gledati sljedeće? Ništa – i to je njena ljepota. Jednostavnost, iskrenost, toplina, ljudskost i sve što se idejno i tematski uklapa u taj niz. Da pojasnim – u moru novih serije koje se takmiče na poljima vizuelnih efekata, pokušaja baratanja SF motivima, interpretacije bitnih istorijskih događaja i ozbiljnih istorijskih ličnosti, analize političkih sistema i situacija, iskoči nešto ovako lijepo jednostavno, a da svojom jendostavnošću nije skliznulo u tamo neke pogledaću-samo-kad-naiđe-epizoda-na-foksu-jer-nema-šta-drugo-a-i-simpatično-je pojave.
Da se prebacimo na konkretnije stvari. Riječ je o seriji čija prva sezona još traje. Do sada je izašlo 16 epizoda (trajanje jedne epizode je negdje oko 45 minuta), a sedamnaesta i osmanaesta najavljene su za 8. i 15. mart. IMDb pokazuje ocjenu 8,9. Radnja prati osnovnu grupu likova koje povezuje isti datum rođenja, a onda shvatamo da se ta ista radnja grana u dva osnovna narativna toka, jedan koji prati trenutak sadašnjosti, a drugi koji prikazuje momente iz prošlosti, te da se oni, u zavisnosti od epizode do epizode, proširuju ili granaju dalje. Osnovni narativni tok, tj. onaj koji prati sadašnji trenutak, prati živote troje braće i sestara i njihovih porodica, odnosno partnera i veza u koje se upuštaju, a vraćanje u prošlost rezervisano je prvenstveno za praćenje događaja u životima njihovih roditelja – kada su saznali da očekuju trojke, ali i nekih događaja prije toga.
Serija ima i jednostavnu špicu, koja takvom svojom pojavom zaista potvrđuje naslov i sadržaj serije – ovo smo mi, bez uljepšavanja, umotavanja i pakovanja, pa vam evo i gledajte.
Fences
Da odmah budemo jasni – ako ste ljubitelj filmova prepunih akcije, tenzija i brzog smjenjiva scena zboog kojih vam napetost samo raste i raste – možete i da preskočite ovo. Fences je film rađen po predstavi, koja je opet rađena po tekstu Augusta Vilsona i da, film je u velikoj mjeri zadržao karakteristike predstave. Nije on lišen tenzija i napetosti, daleko od toga, ali je sve upakovano na malo drugačiji način. Riječ je o jednom od filmova nominovanih za Oskar (nagradu za najbolji film nije dobio, ali je Vajola Dejvis dobila nagradu za najbolju sporednu žensku ulogu), gdje su uloge imali Denzel Vošington (plus režija), pomenuta Vajola Dejvis, Stiven Henderson…
Film traje oko 2 sata i 20 minuta i nudi nam priču o životu jedne porodice i svim preokretima i previranjima koja su prouzrokovana spoljašnjim i društvenim okolnostima, ali i ličnim izborima i odlukama. Film je prepun govora i sama količina, brzina i način organizovanja dijaloga i te kako podsjećaju na predstavu (svakako više nego na film u onom nejgovom obliku kako smo to možda navikli), kao i sam izbor i organizovanje prostora. Denzelova i Vajolina gluma je ono na šta je stavljen akcenat i oboje su fenomenalni u svojim ulogama. A ako vas i dalje zanima o čemu je stvarno ovaj film i u čemu je njegova veličina, preporučuje Vajoline govore tokom primanja nagrada koje je dobila za ovu ulogu.
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=maxrpiA2dnM]
Learn Italian with Lucrezia
Da se malo pomjerimo, slijedi jedna preporuka koja se tiče učenja jezika, konkretno italijanskog. Lucrezia Oddoni je djevojka iz Rima, govori engleski i francuski, pored italijanskog naravno, uz pasivno poznavanje španskog, a kako navodi zna i nešto norveškog, jer je tamo boravila jednu godinu u toku studentske razmjene. Njeno studiranje je u vezi s lingvistikom i prevođenjem i poznavanje prirode jezika defintiivno se vidi u njenim online lekcijama. Lucrezia ima svoj YouTube kanal, gdje objavljuje prilično često snimke o učenju italijanskog, ali koristi neke druge mreže. Zanimljivo je pratiti je putem Instagrama (preko priča), gdje gotovo svakodnevno imamo priliku vidjeti konkretnu upotrebu jezika u raznolikim situacijama. Šta se može naći u njenim snimcima? Pojašnjenje gramatičkih pravila, prilozi o leksici, načini verbalizovanja misli, ideja, želja, osjećanja u određenim situacijama, snimci o italijanskoj kulturi, kuhinji, preporuke italijanske muzike, filmova, knjiga, osvrti na kolokvijalnu upotrbu jezika, a ne samo na standardne oblike (koji se manje ili više sreću, u zavisnosti od njihove prirode). Lekcije su veoma kratke (svega nekoliko minuta), besplatne i prilagođene i onima koji su tek počeli da uče jezik, ali i svima onima koji bi da se podsjete nekih osnova ili upozanju neke specifične odlike razgovornog stila. Evo linkova na kojima možete saznati više:
Hell or High Water
S obzirom na to da je riječ o februaru, mislim da su dvije filmske preporuke opravdane. Hell or High Water je još jedan od filmova nominovanih za Oskar i dođe nešto kao vestern koji to, u stvari, baš i nije. IMDb za ovaj film pokazuje ocjenu 7,7, a njegovo trajanje je sat i 42 minute. Osnovu radnje čini priča o dvojici braće, međusobno prilično različitih, koji pljačkaju banke kako bi uspjeli spasti porodično imanje.
Možda na prvu i ne zvuči kao nešto pretjerano inovativno, ali ono što ovaj film posebno krasi jeste fenomenalna fotografija, ali i prilično lijepo problematizovano pitanje krivice. Šta ni mu sad značilo to lijepo? Pa, ovo je jedan od onih primjera gdje nije sve što je dobro ili loše prikazano kao apsolutno takvo. Barem na prvu. Ovo je jedan od onih narativa gdje se pitanje krivice postavi tako da se gledalac zapita da li je lik uopšte kriv ili je njegovo djelovanje samo produkt spoljašnjih uticaja i okolnosti u kojima se našao (iako bilo kakve detaljnije posmatranje upućuje na neupitnu krivicu, jer je zločin ipak počinjen).
Razglednice
Ali ovo nisu bilo kakve razglednice! Ovo je divota koja se dobije kad se spoje Ves Anderson i razglednice, a za tu divotu zaslužan je Marco Dingo Francisko. Evo nekih, a ostatak rada možete pogeldati na njegovom sajtu.
Leave a Reply